Öfke ve Sevmek

Yazar:Nilay Ece Kaçar

Alice Miller şöyle diyor bir kitabında : ‘’Öfkelenemediğin kişiyi sevemezsin de. ‘’

Sevgiye bu açıdan bakmadın belki daha önce. Aslında ne kadar da olağan, kabullenici bir cümle.

Hayatımızda değer verdiğimiz insanlarla savaşımız olur çoğu zaman.

İnatlaşırız, huysuzlaşırız, ters gideriz, uzaklaşırız bazen de. Yalnız kalabilmek için köşelere çekiliriz. Karşımızdakinden uzaklaştıkça bu kez kendimizle başlar kavgamız.

Neden diretip durdu sanki? Onu böyle ben şımarttım… Bu huyundan vazgeçse ne olacak? Ah bir de şu huyu olmasa…

Kendimizle konuştukça olayı daha fazla yanlı algılama eğiliminde oluruz, haklı sebeplerimiz olur gösterdiğimiz tepkilere. Kazanan ve kaybeden taraf belirlenmiştir. Her ne olduysa o yapmıştır çünkü artık. Suçludur o. Her şeyin başlatan kişi o, nihayetinde.

Anlaşamadığın konularda önce tartışıyorsun, bu tartışmayı bir olumsuzluk olarak gördüğün için hemen tarafına geçiyorsun ve kendini koruma savaşını başlatıyorsun. Savaş ilerledikçe gururunu, kibirini, utancını , eksikliğini belki, koruduğunu düşünüyorsun. Ama bu savaşta sen de yaralanıyorsun. Kırdığın kadar kırılıyorsun.

Tartışmayı başlangıç noktasına sarıp yeniden değerlendirirsek eğer ; sana bir soru sormak istiyorum:

Sevgi sadece olumlu duyguları mı kapsıyor sence? Olumlu bulduğun yanları ‘’beslemek’’ , olumsuz bulduğun yanları ‘’görmezden gelmek, olumlu olması için enerji harcamak’’ niye?

Eğrisini doğrusunu tartmadan, analiz etmeden, olmasını istediğin gibi şekillendirmeden, olumsuzlukları aşmaya çabalamadan , bir eksiklik oluşturmadan sevmek … Dikenleri olan bir gülü sevebilmek gibi örneğin . Münkün olmaz mı hiç ?

Karşındaki insanı tembelliğiyle, sorumsuzluğuyla, huysuzluğuyla, bencilliğiyle, kendini beğenmişliğiyle kabul edebilmek belki. ‘’ aman sen de ne tembelsin J’’ diyerek olumsuz gördüğün özellikleriyle onu kabul ettiğini hissettirmek. Onu öyle sevmek. Olduğu gibi. Kucak açmak sevdiğine, her durumda.

Öfkeyle de ilişki yön bulamaz mı ? Öfkenin olmadığı bir ilişki olabilir mi ya da ? Öfkeni ifade ederek, nedenini tartışarak bir yol daha bulunabilir her zaman. Eğer sen istersen.

İlişkide ters düşmek, atışmak, kırılmak, darılmak, sinir olmak da olağan şeylerdir.

Bunlar hep ilişkinin ritmidir.

Olumsuz duygular da birleştiricidir.

Zaten bağ kurmak böyle bir şeydir.