Mükemmel Olmak

Mükemmel olmak, hayatındaki her şeyin yolunda gitmesini istemek, hep mutlu olmayı hak etmek, mutsuz bir an bile düşünmemek bunların hepsi ve daha fazlası.. Kulağa ne kadar da hoş geliyor değil mi? Oysa yaşamımız boyunca bazen mutsuz, bazen hüzünlü, bazen hata yaparak yaşarız hayatı.

Hayatımızdaki her şey mükemmel değildir ama biz bunu öyleymiş gibi göstermeye de çalışabiliriz. Çünkü görüyoruz sosyal medyadan herkes çok mutluymuş, çok iyi bir işe/eşe sahipmiş, hiçbir sıkıntısı yokmuş gibi mükemmel bir hayata sahipmiş gibi gösteriliyor her şey dış dünyaya. İçinde belki ne fırtınalar kopuyor, bir yerlerde bir şeyler hep eksik ama o eksikliği fark ettirmemek için sürekli iyi pozlarına ihtiyaç duyuyoruz öyle algılanmak daha çok hoşumuza gidiyor. Her şey dizilerde, görsellerde görüldüğü gibi değildir hiçbir zaman. Kimse her gün ben çok mutluyum hayatımdaki her şey çok mükemmel diyemez çünkü insan topluluğunun bir arada yaşadığı bir atmosferde yolunda gitmeyen ya da canını sıkan küçük de olsa bir şeyler mutlaka vardır. Peki biz neden sürekli en iyisine sahip olmak neticesinde mükemmel olmak isteriz? Yanıt olarak etkileyen bir çok faktör olabilir. Belki sevdiğin bir öğretmeninde iyi not alma isteği, sevdiğin bir arkadaşın ile aynı standartlara sahip olma isteği, ebeveynlerine karşı kendini kanıtlama isteği gibi uzayıp giden bir çok neden olabilir. Ya da birçoğumuzun zaman zaman aklına takılan o soru; diğer insanlar ne der? Sürekli olarak mükemmel olmak için hayatın içinde yarış halindeyiz sürekli olarak bir adım ileride olmak isteriz. Elbette iyi bir yaşama sahip olmayı herkes ister ama mükemmeliyetçilik bu durumun biraz daha dışında bir konudur ve mükemmel olma isteği insanı belirli zaman sonra yormaya başlar. Hiçbir şeyden keyif alamıyor, kendine bile zaman ayıramıyor hale gelebilirsin, mükemmel olmak için sürekli uğraştığın için.. Her insanın savunma mekanizmaları vardır ve bunlar korkma, ağlama, acıkma, gülme gibi birçok duygu durumlardan oluşur. Örneğin; bir tehlike anında savunma mekanizmamız o an kaçmamız ya da dikkatli olmamız konusunda bizi uyarır ve bu savunma mekanizmalarımız hayatımız boyunca gereklidir çünkü hayatımızı kolaylaştırır. Mükemmeliyetçi insanlar hayatlarındaki acı durumlar karşısında bile hüzünlü olmayı istemezler. Bir yakınını kaybettiğinde hiç ağlamayan bu mükemmeliyetçi insanlar yas duygusunu bile yaşamaya izin vermezler kendilerine. O an yaşanması çok doğal olan duyguları bastırırlar çünkü onların hayatlarında olumsuz duygular olmamalıdır, onlar hayatta her daim güçlü olmalıdırlar. Tüm duygular gerçektir; hüzün, acı, endişe ve öfke bu duyguları da yaşamak insan olmak için hatta ruhumuz için gereklidir. Mükemmeliyetçilik her şeyin kusursuz ve yanlışsız olmasını isterken kendi iç dünyasındaki eksikliklere kulak vermez. İşler yolunda gitmediğinde istedikleri mükemmel olmadığında yoğun stres, depresif-kaygı bozuklukları, yeme-uyku problemleri gibi birtakım sorunlara sahip olabilirler. Mükemmel olmak her insanı iyi hissettirir ancak hayatımızın her anında her duygu durumumuza karşı her şey mükemmel olmaz bazen de her şey istediğimiz gibi ilerlemeyebilir. Elinden gelenin en iyisini yaptıktan sonra yaşayabilecek olduğun olumsuzluklara karşı kabullenici olmak gerekir. Sen elinden geleni yaptın ama istediğin gibi olmadı "demek ki olması gereken buymuş", "bunu da yaşamam gerekiyormuş diyebilmektir." İnsanlar için değil kendin için iyi olanı, gerekeni yaptıysan budur alında senin için yeterli olan. Önemli olan mükemmel olmak değil yeterince iyi olmaktır.