Güçlü Olma Cesareti

Yazar:Nilay Ece Kaçar

‘’…Ve  kederi de yaşamalısın, namusluca,

Bütün benliğinle

Çünkü acılar da sevinçler gibi olgunlaştırır insanı…’’  Ataol Behramoğlu 

Güçlü olmayı, güçlü kalmayı, güçlü durmayı öğrendik hep.  Sert bir kaya gibi ol yıkılmazsın dediler, ağlamak sana yakışmıyor dediler. Biraz yaşının hakkını ver dik dur dediler. Bunları nasihat diye dinlerken  kendimizi denilenlere inanır bulduk. Acımız varken ağlamayıp bastırdık, hayal kırıklığı yaşarken  her şey yolundaymış gibi davrandık.  Bunların hepsini biz yaptık. Kabul,bunu öğrendik.  Peki…böyle yapınca acımız hafifledi mi? Kırgınlığımız geçti mi? Güçlü mü olduk artık ?

Hadi, şimdi çok farklı bir pencereden bakalım güce.

Her şeyin zıttı  ile anlam bulduğu bu dünyada güç, kırılgan olmaktır belki. Hatta bence en güçlü insanlar en kırılgan olan insanlardır. Naif duygularına rağmen incinmekten korkmayıp acıyı doya doya yaşarlar ve bunu hissettirirler. İhtiyacı olan çocukla kıyafetini paylaşır, titreyen bir hayvana sıcak bir alan açarlar.Geçerken bahçedeki çiçeği koparmayıp dalında severler,hatta parfüm kokan çiçek buketlerine üzülürler .

Acı bir kaybından sonra unutmaya çalışmak yerine onu her gün kalplerinde taşırlar. Genelde böyle insanlar zayıf olarak adlandırılır. Ama onlar kötüleşen dünyaya inat insan olmanın inceliğini koruyup saklarlar. Bazen çok üzülür, günlerce hatta aylarca depresyona girerler, umutsuzluğa kapılırlar, ama sonra tutunurlar sıkı sıkı hayata. Kalplerindeki hüzünle ayağa kalkarak, hayata küsmeden yeniden güne başlama cesareti gösterirler.

Şimdi artık, güçlü olmak tüm duyarsızlıkların aksine hassas olabilmektir.

Güçlü olmak, Bir insanlıktır aslında.